คิโซะ ฮิราซาว่า

คิโซฮิระซาวะเป็นเขตในพื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของเมืองชิโอจิริ จังหวัดนางาโนะ เป็นที่รู้จักในฐานะพื้นที่ผลิตเครื่องเขินคิโซะ แถวบ้านที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ได้รับการกำหนดให้เป็นเขตอนุรักษ์ที่สำคัญสำหรับกลุ่มอาคารแบบดั้งเดิมโดยรัฐบาลแห่งชาติ ตั้งอยู่บนฝั่งขวาของแม่น้ำนารายณ์ ทางตะวันออกเฉียงเหนือของ Narai-juku ที่ระดับความสูง 900 เมตร กล่าวกันว่าการตั้งถิ่นฐานเริ่มขึ้นในราวปลายศตวรรษที่ 16 ในปีที่ 7 ของยุค Keicho ผู้สำเร็จราชการเอโดะได้กำหนดเส้นทางของ Nakasendo และเริ่มพัฒนาในฐานะเมืองช่างฝีมือซึ่งมีตำแหน่งเป็นเมืองสาขาของ Narai-juku ซึ่งเป็นเมืองหลังเมือง ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แหล่งผลิตเครื่องเขินอันดับหนึ่งบนถนนนากะเซ็นโดะ แม้กระทั่งทุกวันนี้ ปริมาณเครื่องเขินที่ผลิตได้ก็เป็นหนึ่งในจำนวนที่มากที่สุดในญี่ปุ่น จากข้อมูลของสถาบันวิจัยสมบัติทางวัฒนธรรมแห่งชาติในปี 2546 และ 2547 ฮอนโดริ (อดีตนากาเซ็นโดะ) คินนิชิมาจิ และบริเวณรอบๆ ศาลเจ้าสุวะ ซึ่งมีอาคารที่มีอยู่มากมายซึ่งถ่ายทอดลักษณะของเมืองเครื่องเขินตั้งแต่ปลายยุคเอโดะจนถึงยุค ยุคโชวะตอนต้น ในปี 2549 ได้รับเลือกให้เป็นเขตอนุรักษ์ที่สำคัญสำหรับกลุ่มอาคารแบบดั้งเดิมหลังจากทำการสำรวจเกี่ยวกับมาตรการในการอนุรักษ์กลุ่มอาคาร