``ตลาด 24 วัน'' เป็นประเพณีฤดูหนาวที่ดำเนินมาตั้งแต่ปี 1896

เอนาโกะ บันโดริ

เอนาโงะ บันโดริเป็นอุปกรณ์กันฝนชนิดหนึ่งที่ผลิตโดยเกษตรกรในเมืองเอนาโงะตั้งแต่สมัยเอโดะ ตามตำนานพื้นบ้านท้องถิ่นและนักวิชาการชาวญี่ปุ่นในสมัยเอโดะ โอฮิเดะ ทานากะ เก็นจูโระ คาโตะ ผู้ดูแลเตาเผาเครื่องถ้วยเก็นจูโรในเอนาโกะในสมัยเอโดะได้สอนเกษตรกรในเอนาโกะให้ทำบันโดริ ว่ากันว่าเขาสอนเทคนิคนี้ บันโดริซึ่งทอจากฟางและเปลือกไม้จีนเป็นอาชีพเสริมสำหรับเกษตรกรมานานแล้ว แต่ความต้องการลดลงอย่างมาก และปัจจุบันแทบไม่มีใครสามารถทำได้ ปัจจุบัน Shinkichi Fujii เป็นเพียงคนเดียวที่ผลิตสิ่งเหล่านี้เพื่อขายในตลาด 24ka สมาคมอนุรักษ์โบราณสถานคามิเอนาโกะในท้องถิ่นได้จัดตั้งสมาคมอนุรักษ์เอนาโกะ บันโดริเพื่อถ่ายทอดเทคนิคการผลิตและอนุรักษ์ประเพณี ผู้คนที่ทำและเคยทำสิ่งเหล่านี้ในอดีตมารวมตัวกันเพื่อเก็บรักษาบันทึกและจัดการศึกษาเกี่ยวกับเทคนิคการผลิต . เปิด. เอนาโกะ บันโดริมีความสำคัญในฐานะวัสดุในตำนานพื้นบ้านและมีรูปร่างที่ดีในฐานะผลิตภัณฑ์ และเทคนิคการผลิตได้รับการสืบทอดจากคนในท้องถิ่น

มิยา อัมเบรลล่า

มิยาคาสะเป็นงานฝีมือแบบดั้งเดิมของมิยะ ซึ่งทำโดยการหั่นต้นไซเปรสสีขาวหรือไซเปรสญี่ปุ่นเนื้อแดงในท้องถิ่นเป็นบางๆ แล้วค่อยๆ ทอไม้ไผ่เป็นกรอบอย่างระมัดระวัง ทีละต้น ทีละต้น

เริ่มต้นประมาณกลางสมัยเอโดะและสืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้ และมักถูกใช้โดยนักท่องเที่ยวเป็นหมวกกันแดดและของที่ระลึก

หมวกที่ทำโดยช่างฝีมือผู้ชำนาญนั้นใช้งานได้จริงและสามารถใช้เป็นหมวกกันแดดและหมวกกันฝนได้เช่นเดียวกับการตกแต่งห้อง

หมวกใบนี้ซึ่งทำด้วยมืออย่างอุตสาหะ มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของไม้ และคุณจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของไม้

ชื่อกระท่อม

เทคนิคการทำกระชอนที่เรียกว่า ``โคยะ นะ โชเกะ'' ได้รับการสืบทอดกันในเขตโคยะ นะ ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของคุกุโนะโจ เมืองทาคายามะ

มันเป็น ``กระชอน'' ที่ใช้ระบายผักและเลี้ยงข้าว และเป็นที่คุ้นเคยของชาวฮิดะมาตั้งแต่สมัยโบราณ ว่ากันว่าสิ่งที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า ``โชวเกะ'' กลายมาเป็น ``โชวเกะ'' ด้วยสำเนียง รูปร่างเป็นรูปวงรีตื้นๆ โดยมีส่วนล่างและลำตัวรวมกัน และแบ่งออกเป็น ``คาตาคุจิโจเกะ'' ที่มีปาก และ ``มารุโจเกะ'' ที่ไม่มีปาก และมีหลายขนาดขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ ส่วนผสมที่ใช้ ได้แก่ เห็ดมะเดื่อ แอคตินิเดีย และไม้เลื้อยพิษ เห็ดมะเดื่อจะถูกแบ่งออกเป็นชิ้นบาง ๆ และไม้เลื้อยพิษถูกย่างบนไฟ จากนั้นจึงถักทออย่างระมัดระวังเป็นแกนรูปวงแหวน