``ดอกเบญจมาศ'' บานสะพรั่งราวกับกำลังม้วนตัวและเต้นรำ เผยให้เห็นกลีบดอกเบญจมาศที่เพาะปลูกต่อเนื่องมาตั้งแต่สมัยเอโดะ - นิทรรศการดอกเบญจมาศ -

ประเพณีการปลูกดอกเบญจมาศในทัมบะ ซาซายามะ จังหวัดเฮียวโกะนั้นเก่าแก่และมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 250 ปี หนึ่งในนั้นคือโอนางิกุ (ดอกเบญจมาศคลาสสิก) ซึ่งสืบทอดกันเฉพาะในทันบะ ซาซายามะเท่านั้น และไม่ได้รับอนุญาตให้ชมนอกวัด เป็นดอกเบญจมาศขนาดกลางแบบดั้งเดิมที่กล่าวกันว่าได้รับจากรัฐบาลโชกุนเอโดะโดยทาดาโยชิ อาโอยามะ อดีตเจ้าแห่งแคว้นซาซายามะ และให้ข้าราชบริพารปลูกฝังมัน จะมีการจัดแสดงเบญจมาศประมาณ 300 กระถาง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นต้นกล้า รวมถึงเบญจมาศขนาดใหญ่และบอนไซดอกเบญจมาศที่สมาชิกชมรมดอกเบญจมาศปลูกอย่างระมัดระวัง (ต้นเดือนพฤศจิกายน)

ต้นกล้าเบญจมาศที่เก็บไว้นอกประตูคืออะไร?

ว่ากันว่าดอกเบญจมาศได้รับจากรัฐบาลโชกุนเอโดะประมาณปี 1840 โดยทาดาโยชิ อาโอยามะ อดีตผู้ปกครองแคว้นซาซายามะ และได้รับการปลูกฝังโดยข้าราชบริพารของพระองค์ เนื่องจากปลูกใกล้ทันบะ ซาซายามะเท่านั้น จึงว่ากันว่าเป็นดอกเบญจมาศ ที่ถูกกันไม่ให้เป็นสาธารณสมบัติ

ในภูมิภาคคันไซ นี่คือดอกเบญจมาศญี่ปุ่นบริสุทธิ์ที่ปลูกเฉพาะในพื้นที่ทัมบะ ซาซายามะ ตั้งแต่ต้นเท่านั้น ลักษณะของดอกเบญจมาศประเภทนี้คือเมื่อดอกเบญจมาศบานเต็มที่ จะเป็นพันธุ์ที่สง่างามซึ่งมีดอกขดตัว เผยให้เห็นกลีบหลังราวกับเต้นรำ ประมาณหนึ่งเดือนหลังดอกบาน คุณจะสามารถเพลิดเพลินกับการเต้นรำ (สามสถานะ: เปิด เปิด และถือ) และรูปร่างที่เปลี่ยนแปลงไปจะถูกนำไปเปรียบเทียบกับศิลปะการแสดง เช่น การเต้นรำ และเรียกว่า ``ไค'' หรือ ``เกอิกิคุ' 'มันถูกเรียกว่า.

ในช่วงต้นยุคโชวะ ดอกเบญจมาศส่วนหนึ่งถูกอุทิศให้กับกระทรวงราชวงศ์ และตั้งชื่อว่า "ดอกเบญจมาศซาซายามะ" ทำให้ดอกเบญจมาศมีรูปลักษณ์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่อุทยานแห่งชาติชินจูกุเกียวเอ็น

ในช่วงสงคราม ดอกเบญจมาศหลายชนิดสูญพันธุ์ไป แต่ยังมีผู้เพาะพันธุ์ดอกเบญจมาศเพียงไม่กี่รายที่ยังคงหลงเหลืออยู่จนทุกวันนี้ และได้รับการสืบทอดว่าเป็นดอกเบญจมาศที่มีลักษณะเฉพาะในภูมิภาคทัมบะ-ซาซายามะ

โคคุรายามะ

ไทเฮ โนะ ซาโตะ

อามะ โนะ อิวาโตะ