[เขตนากาโนะ] สถานที่แนะนำตามเส้นทางรถไฟใต้ดิน โตเกียว เมโทรสายมารุโนะอุจิ

ได้รับการพัฒนาให้เป็นพื้นที่พักผ่อนและมีชีวิตชีวาในย่านที่พักอาศัย ทุกคนตั้งแต่เด็กไปจนถึงผู้ใหญ่สามารถเพลิดเพลินกับการพักผ่อนและพักผ่อนหย่อนใจในพื้นที่สีเขียวที่น่ารื่นรมย์ และมีเครื่องเล่นสนุกๆ มากมาย รวมถึงเครื่องเล่นที่ซับซ้อนขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนทางลาดและอุปกรณ์ปีนกำแพง เนื่องจากเป็นสวนสาธารณะที่คุณสามารถอพยพได้ชั่วคราวในกรณีที่เกิดภัยพิบัติ เราได้ติดตั้งสิ่งอำนวยความสะดวกในการป้องกันภัยพิบัติ เช่น ห้องน้ำท่อระบายน้ำ

วัดเซนแห่งนี้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายจากเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อค้าม้าผู้ยากจนชื่อซูซูกิ คุโระ ที่กลายมาเป็นเศรษฐีใน นากาโนะ ได้สำเร็จ โดยได้รับความช่วยเหลือจากคำสอนของพระโพธิสัตว์คันนอนแห่งความเมตตาใน อาซากุสะ สะ เรามีงานกิจกรรมและงานกิจกรรมต่างๆ มากมายตลอดทั้งปีและเปิดให้ทุกคนเข้าร่วมได้ หอคันนอนเป็นที่ประดิษฐานรูปปั้นคันนอนกว่า 100 องค์จากวัดทั้งหมดในพื้นที่ไซโกกุ บันโด และ จิจิบุ บุ สุสานของซูซูกิ คุโระได้รับการกำหนดให้เป็นสถานที่ประวัติศาสตร์ โตเกียว รูปปั้นจิโซในบริเวณวัดได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ของ เขตนากาโนะ ส่วนรูปปั้นคาวาอัน โซเทอิและรูปปั้นชากะเนียวไรในท่านั่งได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ของ เขตนากาโนะ

กล่าวกันว่าสร้างขึ้นเพื่อป้องกันในสมัยสร้างปราสาทเอโดะเมื่อปี ค.ศ. 1469 เทพที่ประดิษฐานคือ ซูซาโนโอะ โนะ มิโคโตะ ในสมัยเอโดะ เคยเป็นศาลเจ้าผู้พิทักษ์พื้นที่ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเรียกว่าหมู่บ้านฮอนโก อนุสาวรีย์เพื่อรำลึกถึงการซ่อมแซมถนนฮงโกซึ่งตั้งอยู่ภายในบริเวณวัดได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ เขตนากาโนะ

ตั้งแต่ยุคเมจิจนถึงไทโช นากาโนะเจริญรุ่งเรืองจากอุตสาหกรรมอาหาร โดยเน้นที่การต้มซีอิ๊วและมิโซะ รวมถึงการผลิตแป้งบัควีท ในเวลานั้น ยามะ มาไซเอะ ชายผู้มั่งคั่งจากนากาโนะ ดำเนินกิจการโรงกลั่นซีอิ๊วบนพื้นที่อันกว้างใหญ่ กำแพงอิฐเดิมสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2442 (เมจิ 32) และเป็นโครงสร้างอิฐแบบตะวันตกยุคแรกจากยุคก่อนปูนซีเมนต์ สร้างขึ้นโดยใช้กรรมวิธีที่ผสมผสานเทคนิคการฉาบปูนแบบญี่ปุ่นดั้งเดิมกับเทคนิคการก่ออิฐแบบฝรั่งเศส ทำให้ย้อนนึกถึงสมัยที่นากาโนะเป็นฐานการผลิตอาหาร กำแพงนี้เป็นกำแพงที่ได้รับการบูรณะใหม่บางส่วนจากกำแพงเดิม

วัดนี้ก่อตั้งโดยมินาโมโตะ โนะ โยชิอิเอะในช่วงปลายยุคเฮอัน เป็นหนึ่งในวัดที่ใหญ่ที่สุดในเขตนากาโนะ วัดแห่งนี้เป็นที่ประดิษฐานรูปปั้นของพระมหากษัตริย์ทั้งห้าพระองค์ โดยมีรูปปั้นพระอคาลาจากสมัยคามาคุระเป็นศูนย์กลาง ภายในบริเวณมี “สุสานหินปูน” ซึ่งรำลึกถึงสมัยที่โรงสีแป้งยังเจริญรุ่งเรือง “สุสานตระกูลโฮริเอะ” ซึ่งประดิษฐานบุคคลทรงอิทธิพลในสมัยนั้นซึ่งว่ากันว่าเป็นผู้สร้างรากฐานสำหรับการพัฒนาเขตนากาโนะ และ “อดีตศาลาว่าการหมู่บ้านนากาโนะ” “จดหมายตราประทับสีแดงที่สืบทอดโดยตระกูลโฮริเอะ” และ “เจดีย์ห้าริน” ได้รับการกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้โดยเขตนากาโนะ

อนุสาวรีย์เพลงพื้นบ้านอันโด่งดัง “คันดะกาวะ”